Geschiedenis karate

Van China naar Japan...

De geschiedenis van Karate-do is nauw verbonden met die van het Zen-boeddhisme, en gaat terug naar het oude China. De grondlegger van het Zen-boeddhisme, Bodhi Dharma (± 500 jaar V.C.) vond de lichamelijke conditie van de monniken die hij onderwees slecht en ontwikkelde een systeem van geestelijke en lichamelijke oefeningen. Uit deze oefeningen ontstond een systeem van ongewapend gevecht dat later zijn weg vond door heel China, en naar het eiland Okinawa.

In de 15e eeuw werden tijden de Sho dynastie, door de Japanse overheersers alle wapens op Okinawa verboden. In deze periode werd het ongewapend gevecht ongekend populair. Het Karate-do ("weg van de lege hand") en ook het Kobujutsu (dat staf, sai en alledaagse landbouwwerktuigen als wapens leert gebruiken) werden geboren. Oorspronkelijk werd het Karate-do alleen 's nachts in het geheim beoefend.

Gichin Funakoshi, inwoner van Okinawa, bestudeert begin 1900 al deze gevechtsmethodes. Hij vult ze aan, laat weg wat hij ondoeltreffend vindt en verbetert wat hem belangrijk lijkt. Hij ontwerpt het moderne karate zoals wij dat nu kennen.

In het jaar 1923 wordt Funakoshi uitgenodigd om zijn kunst in Japan te onderwijzen. Het succes is groot en meerdere scholen worden opgericht. Al snel worden de Japanners grote experts en velen van hen ontwikkelen hun eigen stijl. Zo ontstaan er vele vormen van karate waarbij de één het accent bijvoorbeeld legt op lichaamskracht en de ander op snelheid.